Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Peregrini et servi | Αμαλία Διακάκη



Μετονομασία αρχείων.
Αναζήτηση.
Αλκοολικών
Χασικλήδων
Εξαρτημένων
Δολοφόνων
Σαδομαζοχιστών.
Μάλλον επειδή μου μοιάζουν
ή, μάλλον
επειδή 
έτσι 
δεν ήθελα ποτέ να γίνω.

Βαριέμαι τους τραγουδιστές – επαναλαμβάνονται διαρκώς.
Βαριέμαι τους ζωγράφους – τα αφήνουν όλα τόσο άθλια στημένα.
Βαριέμαι τους συγγραφείς – λένε τα χειρότερα ψέματα, απλώς με καλή ορθογραφία.

Γουστάρω τους ταξιδευτές.
Εκείνους που κάνουν όλα αυτά μαζί, και ακόμα περισσότερα
Εκείνους που την τέχνη τους τη βλέπεις αποθηκευμένη μες στο βλέμμα τους
Εκείνους που αγαπούν δυνατά 
Δαγκώνουν ενώ φιλούν
Και κάνουν Έρωτα ουρλιάζοντας.
Εκείνους που κάθε τόσο θα δεις την καρδιά τους μελανιασμένη
Με τσιρότα, γρατζουνιές, κοψίματα στη μέση
Όμως, αύριο, πάλι κατακόκκινη θα είναι
Να χτυπάει σα νεογέννητο βρέφος, σαν πρώτη φορά
Έτοιμη ξανά να πολεμήσει.

Εκείνους που δε φοβούνται.
Εκείνους που διαβάζουν πολλά βιβλία
Και ταξιδεύουν από το ίδιο τους το κρεβάτι
Εκείνους που θέλουν να κοιμούνται πολύ
Γιατί έχουν ανάγκη να ονειρευτούν
Εθίζονται στη χώρα των ονείρων
Αφού η πραγματικότητα δεν αρμόζει σε κάποιους σαν αυτούς
Τίποτε δεν είναι αρκετό, αφού αξίζουνε τα πάντα 
Θυμώνουν όταν δεν το παίρνουν
Τους αρκεί, όμως, που προσπάθησες να τους το δώσεις
Και έτσι σε αγαπούν περισσότερο
Αφού για εκείνους, «η προσπάθεια είναι η αρχή του τέλειου».
                                                   
Δεν τους ενδιαφέρει τόσο ο προορισμός, όσο το ταξίδι
Στο ταξίδι, άλλωστε, βλέπεις τα πιο όμορφα σύννεφα
Τα πιο όμορφα κύματα
Τα πιο όμορφα δελφίνια
Και γνωρίζεις τις πιο όμορφες γοργόνες
Στο ταξίδι, λένε,
Ακούς  τα πιο όμορφα τραγούδια
Και γίνεσαι άνθρωπος καλύτερος 
Αφού όταν τραγουδούν, τραγουδούν ήσυχα, συμπονετικά
Γιατί δε θέλουν να στερήσουν από τον διπλανό τους το όνειρο.


Εκείνους που γράφουν με απόλυτη ειλικρίνεια προς τον εαυτό τους
Εκείνους που θεωρούν χάσιμο χρόνου να κοροϊδεύουν ή να κοροϊδεύονται
Εκείνους που  οι στίχοι τους θυμίζουν παραμύθια
Πασπαλισμένα με γλυκό περγαμόντο 
Κανέλα 
Και λίγο βασιλικό.

Εκείνους που έχουν συνειδητοποιήσει πόσο λιγοστός χρόνος τους απομένει
Και κάνουν κάτι για αυτό 
Αντί κλαίγοντας να φωνάζουν κάθε μέρα
Πόσο μικρή είναι η ζωή.

Γουστάρω τους ταξιδευτές,
γιατί είναι εκείνοι που αγαπούν
Και αυτοί που αγαπούν,
έχουν τα πιο όμορφα χέρια.

Αυτοί, καπνίζουν τα πιο ωραία τσιγάρα
Καπνίζουν για να επιβιώσουν
Καπνίζουν για να πεθάνουν
Δε θα στο παίξουν δάσκαλοι, ούτε οι δήθεν πνευματικοί σου καθοδηγητές
Ξέρουν
ότι γεννήθηκαν για να φεύγουν,
και να παίρνουν και εσένα μαζί τους.

Θα πεθάνουν για να πεθάνουν,
και πάντα
πάντα
κάποιος θα βρεθεί να τους ακολουθήσει.


«Φύγε, κορίτσι.  Φύγε από όσα νόμισες για αληθινά, μήπως και φτάσεις κάποτε σε αυτά», 
μου είπε ένας...

1 σχόλιο: