Οι σελίδες άρχισαν να πέφτουν
ο άνεμος σκόρπισε τα γράμματα σ' έναν ορίζοντα θλίψης.
Τα μάτια στέγνωσαν
οι ιδέες στέρεψαν
φθινόπωρο ήταν..
Και εκείνος στεκόταν σα να 'χαν περάσει από πάνω του μόνο χειμώνες
κοίταξε τον ορίζοντα με τα σκορπισμένα γράμματα,
ανακατεύτηκε μαζί τους
και έπεσε μελαγχολικά στις σκέψεις του.
Το στομάχι του έφτασε στο στόμα
Οι τύψεις του γίναν εμετός
και ο εμετός του λύτρωση.
Κοιτούσε τα λερωμένα του ρούχα
όλες του οι τύψεις λεκές.
Φθινόπωρο ήταν.. ακόμα.
